De medaille is genoemd naar Gebhard Leberecht von Blücher (1742 - 1819). Als maarschalk leidde hij zijn leger tegen Napoleon in de slag bij Waterloo. Het verhaal van de "Blücher-Medaille für Tapferkeit" (Blücher medaille voor dapperheid) is bijzonder. 

Deze is namelijk wel ingesteld - dat bleef geheim - en is nooit toegekend. Op 13 oktober 1965 besloot de Nationale Verdedigingsraad onder leiding van Walter Ulbricht tot het instellen van de medaille in drie klassen: goud, zilver en brons. Op 18 september 1968 besloot de ministerraad onder leiding van Willi Stoph erover en tevens werd besloten dat de voorzitter van de raad zou beslissen wanneer de regeling zou ingaan. 

Vastgelegd werd dat de medaille zou worden toegekend: voor persoonlijke en onbaatzuchtige inzet en moedig en voorzichtig gedrag gedrag in gevechtshandelingen in de bescherming van de staatsgrenzen van de DDR als andere grote prestaties in de verdediging van het land. 

De medaille kon worden toegekend aan militairen als aan burgers - zowel aan een individu als in een collectief. Toekenning gebeurde door de minister van Nationale Verdediging en bij de medaille in zilver hoorde een geldpremie van 600 mark. Voorschrift was dat de medaille op de linkerborst zou worden gedragen.