De eretitel 'Verdienter Bergmann der Deutschen Demokratischen Republik' werd ingesteld op 10 augustus 1950 en voor het eerst uitgereikt in 1951. De medaille werd toegekend voor:

• uitstekende prestaties bij het vervullen van economische opgaven in de mijnbouw;

• bijzondere verdienste en initiatieven in de socialistische concurrentie; 

• bijzondere prestaties op wetenschappelijk-technisch gebied  bij het doorzetten van de socialistische rationalisering en intensivering in de mijnbouw;

• langjarige ten voorbeeldstrekkende inzetbereidheid. 

De titel werd toegekend aan individuen die werkten in organisaties die de mijnbouw stimuleerden, bedrijven en inrichtingen in de mijnbouw, in staatsorganen die de mijnbouw aanstuurden.

In de regel kon de titel slecht een maal aan een persoon worden toegekend. Bij de titel hoorde een medaille, een oorkonde en een geldpremie van 5.000 mark. Vanaf 1982 werden er maximaal 40 titels per jaar toegekend; daarvoor beperkte het maximum aantal toekenningen meestal 30.

In totaal is de eretitel minimaal 1.225 toegekend (mogelijk zijn niet alle toekenningen achterhaald). Daaronder bevonden zich 59 vrouwen.

De medaille werd uitgereikt door de 'Minister für Kohle und Energie' op de dag van de mijnbouwarbeider en de energiearbeider: de eerste zondag van juli. 

Voor mijnwerkers was een specifieke medaille beschikbaar.

De medaille werd op de linkerborst gedragen.

De zilverkleurige medaille heeft een diameter van 38 millimeter. Op de voorzijde staat een mijnbouwlamp afgebeeld. Aan de bovenzijde staat de tekst "VERDIENTER BERGMANN", aan de onderzijde staat de tekst "GLÜCK AUF!". 

Aan de achterzijde staat een vredesduif van Picasso afgebeeld.

De medaille is bevestigd aan een metalen lintje (laatste versie). Het heeft een rode kleur. In het midden is op een zilverkleurige horizontale baan aangebracht waar op het jaartal van toekenning is aangebracht. Links en rechts ervan zijn verticale zwarte, rode en gele gehalveerde baantjes aangebracht..