Beschrijving
De eretitel werd ingesteld op 31 maart 1949 - nog voordat de DDR werd opgericht. De titel werd toegekend aan artsen die zich hebben onderscheiden door:
belangrijke wetenschappelijke prestaties ten dienste van de volksgezondheid;
uitvoering van werkzaamheden in de artsenpraktijk, bij de organisatie voor gezondheidsbescherming, in het onderwijzen aan vak- en hogescholen, in het opleiden van medisch kader en bij de informatieverstrekking aan de bevolking inzake hygiëne.
In 1978 werd nader vastgelegd dat de eretitel slechts eenmaal kan worden toegekend aan een individu. Bij de toekenning van de eretitel werd een medaille, een oorkonde en een premie van 7000 Mark. De toekenning van de eretitel vond in de regel plaats op de "Dag van het Gezondheidszorgsysteem": 11 december.
Jaarlijks werden maximaal 30 eretitels toegekend. In totaal werden ten minste 1.176 eretitels toegekend.
De medaille werd op de linkerborst gedragen.
In de "DDR Spezialkatalog Band I" van Bartel worden zeven typen onderscheiden van de medaille die hoorde bij de eretitel "Verdienter Arzt des Volkes".
(1949) type a: non-ferrometalen, stoffen lintje met metalen draden, 30,7 mm, achterzijde jaartal 1949;
(1950) type b: non-ferrometalen, stoffen lintje zonder metalen draden, 30,7 mm, achterzijde jaartal 1950;
(1951 - 1958) type c: non-ferrometalen, metalen lintje overtrokken met zwarte, rode en gele verticale stoffen baan en een grijze horizontale baan, 30,7 mm, achterzijde jaartal 1951 - 1958;
(1959 - 1972) type d: zilver, zilvermerk in de rand, portret zonder bril, 30,7 mm, geen jaartal op de achterzijde , lintje overtrokken met zwarte, rode en gele verticale stoffen baan, los draagteken (12,3 bij 25,2 mm) met een miniatuurmedaille van 9.2 mm
(1973 - 1978) type e: non-ferrometalen, portret zonder bril, 30,7 mm, geen jaartal op de achterzijde , lintje overtrokken met zwarte, rode en gele verticale stoffen baan, los draagteken (14 bij 25,2 mm) met een miniatuurmedaille van 10.2 mm
(1979 - 1984) type f: non-ferrometalen zilverkleurig, portret zonder bril, 30,7 mm, achterzijde staatswapen, lintje blauw met aan de uiteinden een witte verticale baan
(1985 - 1989) type g: non-ferrometalen vernikkeld, portret zonder bril, 30 mm, achterzijde staatswapen, lintje blauw met aan de uiteinden een witte verticale baan
Professor Walter Friedeberger (1898 - 1967) wordt in 1963 gefeliciteerd met zijn 65-jarige verjaardag door de eerste plaatsvervanger van de voorzitter van de ministerraad: Willi Stoph. In de brief wordt nadrukkelijke stil gestaan dan Friedeberger onderscheiden is met de eretitel "Verdienter Arzt des Volkes". Dat gebeurde in 1954. Verder wordt aangegeven dat hij vele andere onderscheidingen had.
Friedeberger studeerde geneeskunde in Berlijn en Innsbruck en promoveerde in 1921. Op 22 maart 1933 werd Friedeberger gearresteerd door de SA en gevangen gezet. Hij kon echter in 1933 naar Frankrijk emigreren. Hij werd tussen 1939 en 1941 met tussenpozen geïnterneerd in verschillende kampen. Later ging Friedeberger naar de Verenigde Staten.
In 1947 keerde hij terug naar Duitsland en werd lid van de SED. Eerst hielp hij bij het oprichten en ontwikkelen van poliklinieken. Van 1951 tot 1958 was hij directeur van het Duitse Hygiënemuseum in Dresden. Van december 1959 tot zijn dood in 1967 was hij plaatsvervangend minister van Volksgezondheid. Van 1963 tot 1967 was Friedeberger lid van Volkskammer voor de SED.
Frank Bartel, Auszeichnungen der Deutschen Demokratischen Republik von der Anfängen bis zur Gegenwart, Berlin 1979, p. 118.
Frank Bartel, DDR Spezialkatalog 1949-1990 Band I, Staatliche Auszeichnungen, Berlin, 2003, p. 39 - 40.
Dirk Hubrich, Verleihungsliste zum Ehrentitel „Verdienter Arzt des Volkes“ der DDR von 1949 bis 1978, juni 2013. (www.deutsche-gesellschaft-fuer-ordenskunde.de). Geraadpleegd op 28 maart 2025.
Günther Tautz, Orden und Medaillen. Staatliche Auszeichnungen der Deutschen Demokratischen Republik, Leipzig, 1983, p. 139.
Staatliche Auszeichnungen der DDR. (Herkunft: Zentralbibliothek der Gewerkschaften; Standort: Haus 901 / Raum 040). Die Kartei wurde 2017 konvertiert und anschließend makuliert. (www.bundesarchiv.de) p. 161.